A norma EN 12195 é unha norma europea que establece os requisitos e directrices para a estiba e suxeición de cargas en vehículos de transporte, como camións, remolques e furgonetas. O seu obxectivo principal é garantir a seguridade no transporte de mercadorías evitando que a carga se mova ou se desprace dun xeito perigoso durante a viaxe. Esta norma define varios parámetros e procedementos que se deben seguir para garantir a correcta estiba.
Un dos aspectos fundamentais da norma EN 12195 é a consideración das forzas que actúan sobre a carga durante o transporte. Para iso utilízanse coeficientes de aceleración que representan as forzas de aceleración en diferentes direccións: lonxitudinais (adiante ou atrás), laterais (aos lados) e verticais (arriba ou abaixo).
Estes coeficientes son esenciais para calcular as forzas de amarre necesarias e garantir que a carga permaneza segura no vehículo.
O newton é a unidade de medida da forza no Sistema Internacional (SI). Represéntase co símbolo "N". Un newton defínese como a forza necesaria para proporcionar unha aceleración de 1 metro por segundo cadrado (1 m/s²) a un obxecto que teña unha masa de 1 kg (1 kg). Noutras palabras, un newton é a cantidade de forza necesaria para cambiar a velocidade dun obxecto de 1 kg en 1 metro por segundo cada segundo.
No contexto da estiba e a suxeición da carga, é habitual traballar con múltiplos do newton, como o decanewton (daN) ou o kilonewton (kN). Un decanewton equivale a 10 newtons (1 daN = 10 N), mentres que un quilonewton equivale a 1.000 newtons (1 kN = 1.000 N). Estes múltiplos úsanse para expresar forzas maiores dun xeito máis práctico.
Na norma EN 12195 e nas etiquetas de identificación dos amarres e outros elementos empregados na estiba, as forzas adoitan medirse en newtons (N) ou nos seus múltiplos como decanewton (daN) e kilonewton (kN). O uso destas unidades de forza é esencial para facer cálculos precisos e garantir que as forzas de amarre sexan as adecuadas para suxeitar a carga con seguridade durante o transporte.
No contexto da norma EN 12195, é esencial comprender o concepto de Forza de Tensión Nominal (STF), coñecido como Forza de Tensión Estándar en inglés. STF refírese á resistencia nominal á tracción que se determina mediante probas específicas en dispositivos de amarre utilizados para asegurar cargas durante o transporte.
Esta medida de forza exprésase en unidades de newtons (N), así como os seus múltiplos, como o decanewton (daN) ou o quilonewton (kN). Normalmente, STF indícase claramente nas etiquetas ou placas adheridas a amarres e outros dispositivos de suxeición.
A importancia do STF reside na súa capacidade para avaliar e garantir a idoneidade dun dispositivo de amarre para suxeitar con seguridade unha carga durante o transporte. Na práctica, un amarre cun STF máis alto pode reducir a necesidade de usar varios amarres ou amarres para asegurar unha carga. Isto simplifica e axiliza o proceso de estiba e suxeición, aumentando a eficiencia e seguridade no transporte de mercadorías.
En resumo, a forza de tracción nominal (STF) é un parámetro crucial segundo a norma EN 12195 que avalía a capacidade dos dispositivos de amarre e a súa eficacia na suxeición das cargas durante o transporte. Optar por amarres cun STF maior pode reducir o número de amarres necesarios, mellorando así a eficiencia e a seguridade no proceso de estiba da carga.
